blog Léon van Bon

Mijn favoriete voorjaarsfoto, Léon van Bon

 


Foto genomen op de Muur van Geraardsbergen (B) tijdens de Ronde van Vlaanderen 2017.

Canon 5D MKIII 14mm 1/800sec f6,3 ISO400

 

Het voorjaar zit er weer op en daarmee ook het klassieker seizoen. Het was weer een hectische tijd maar het blijft prachtig om te doen. Omloop het Nieuwsblad, E3 Prijs, De ronde van Vlaanderen, Parijs Roubaix, Amstel Gold race. Het is allemaal mooi om te doen. Als renner had ik al mijn voorkeur, maar als fotograaf heb ik die ook. De Ronde van Vlaanderen is mijn favoriet. Een parcours op een beperkt gebied met veel bekende hotspots en prachtige Vlaamse koppen om het plaatje compleet te maken. Ik wil jullie graag meenemen naar een moment in de Ronde.

 

Eigenlijk begint de Ronde van Vlaanderen al een paar dagen eerder. De voorbereiding is  belangrijk om op de dag zelf succesvol te zijn. Ik maak geen deel uit van de grote persbureaus. Zij hebben recht op een motor in koers en dat wil zeggen tussen de renners en de mogelijkheid om de renners te passeren. 6 uur lang rond de renners zwerven geeft natuurlijk veel mogelijkheden. Ik moet het doen met een motorrijder buiten koers. Deze is wel geaccrediteerd en we zijn daardoor toegelaten op het parcours, totdat de renners komen. Niet alleen is dat een voordeel, met een motor rij je je zelden vast bij een kruising waar soms 30 auto’s dezelfde kant op willen en worden tegengehouden door een politie agent. Wij kunnen dan passeren en mogen verder op het parcours. Een motor inhuren is in deze koersen noodzaak als je een aantal belangrijke plekken wil doen en niet te vroeg naar de finish wil.

Planning van het parcours is belangrijk. Ik doe dit het liefst zelf. Veel fotografen laten dit aan de chauffeur over, maar ik hou graag de touwtjes zelf in handen. Elke plek wordt met zorg uitgezocht en ik schat in hoe veel tijd ik heb op een plaats. Soms moet je improviseren als een kopgroep 15 min voor heeft, maar dat houdt de spanning erin. Je moet namelijk inschatten of je voor de renners op de volgende plek kan zijn.

Ik had die dag een goede dag. Rust en creativiteit leverde een mooie serie op. Mijn favoriet is een foto van de Muur van Geraardsbergen. De uitdaging om een ander beeld te maken dan de standaard plaatjes is niet overal even gemakkelijk. Op de Muur had ik een plan. In de bekende bocht voor het Kapelletje zou ik achter het publiek staan en met een groothoek van achter het publiek de renners vastleggen.

Hennie (mijn motor chauffeur) zet zijn motor neer. Het is geweldig druk. Heerlijk. Ik hou van het publiek. De gezichten, het enthousiasme de sfeer. Dat of een steriele foto. Hier is het publiek duidelijk een belangrijke factor. Waar ik wil staan wordt afgeschermd door dranghekken. Mijn plan is naar de knoppen. Als ik er nu ga staan kost het me te veel tijd om hier weg te komen en loopt het hele schema in de war. Mijn hersenen werken op volle toeren. Als een aasgier kijk ik naar een nieuwe plek. De kopgroep doe ik op de vaste plek, naast 20 collega’s. Eentje voor de opdrachtgever omdat hij dat wil. Het peloton met de kanshebbers moet ik op een alternatieve plek maken. Ik loop rond. Schiet wat proeffoto’s en beslis. Een bocht eerder ga ik staan. Nou ja staan… De toeschouwers staan er al 4 uur te wachten terwijl ik er net aan kom. Ik mag voor het hek staan maar je zult begrijpen dat het publiek dat niet op prijs zal stellen. Dus ik zit op mijn hurken, maar ik wil juist een hoger perspectief. Mijn mono-pod die ik alleen voor deze locatie heb meegenomen (op de motor) komt me nu van pas. Op mijn hurken hou ik de mono-pod met mijn Canon 5D mk3 omhoog. Met de bedrade afstandbediening maak ik snel nog wat proef opnames. Goed de hoek bepalen en dan schieten. Ik voel de adrenaline stromen als de renners er aan komen. Nadat de kopgroep is gepasseerd, loop ik snel naar mijn andere plek. Het peloton nadert. Snel nog een proefshot. Alle instellingen checken… Daar komen ze. Boonen rijdt op kop. Ik maak snel nog een teleshot. En dan met mijn groothoek op de mono-pod. klik klik klik. Tijd om te kijken is er niet en ik loop snel naar mijn motor. Opstappen en gas erop. Onderweg naar mijn volgende stop kijk ik naar het beeld. Ik ben blij, lach en geniet.

 

Natuurlijk was de dag nog niet voorbij en kwamen er nog meer foto’s, maar zo kwam mijn favoriete foto van het voorjaar tot stand. Focus, rust en improvisatie zijn key tijdens mijn werk als wielren-fotograaf.

Léon van Bon

Photography